Sunday/Saday

Η διαφορα του Sunday (Σανντεϊ) με αυτή του Sadday (Σαντεϊ), η οποία δεν υφίσταται καν σαν λέξη ` παρα μόνο στο μυαλό μου, μοιάζει να στηρίζεται, ηχητικά τουλάχιστον, μόνο σε ένα γράμμα..
Και όμως δεν είναι μόνο ένα γράμμα. Είναι πολλά άλλα..
Ας τα πάρουμε από την αρχή... Τις Κυριακές δες τις αγάπησα ποτέ.
Σήμαιναν την έναρξη της Δευτέρας με ορθογραφία το πρωϊ και λίγο αργότερα προσθέσεις και αφαιρέσεις που δεν κατάλαβα ποτέ..
Αργότερα ήρθε και ο πολλαπλασιασμός..και οι εξισώσεις και οι πιθανότητες. Και έτσι τα προβλήματα που έπρεπε να λύσω κάθε φορά στο σχολείο γίνονταν όλο και πιο πολύπλοκα..
Μεγαλώνοντας, τα προβληματα πήραν μορφή..
To ατυχές όμως είναι ότι ο πολλαπλασιασμός και η διαιρεση και οι εξισώσεις και οι πιθανότητες αλλά και όλα εκείνα που έπρεπε να θυμάμαι κάθε Δευτέρα δεν χρησίμευαν να βρω λύση..
Ωστόσο το αίσθημα της σύγχυσης και το άγχος που ένιωθα αντικρίζοντας τσούρμο απο αριθμούς μοιάζει με αυτό που δημιουργεί η ζωή μου..
Όλο αυτό το βάρος του απολογισμού των προβλημάτων που φέρει η Κυριακή με καταδικαζει σε μια μελαγχολικη διάθεση..
Σημαινει μια νέα Δευτέρα που θα πρέπει να αναζητήσω νέες πραξεις και πρακτικές για να αντιμετωπίζω τον εαυτο μου και τους αλλους..