Ακατάστατες Σκέψεις/Σημειώσεις

«Ανάμεσά μας υπάρχει κάτι περισσότερο από ένας απλός έρωτας: υπάρχει μια συνενοχή». γράφει η Γιουρσενάρ στις Φωτιές... και σκέφτηκα πως ίσως να μην το πω ποτέ..

 Ίσως να μην ερωτευτώ ποτέ όπως θέλω... ..και έπειτα σκέφτηκα εκείνη.. 

ήταν άραγε μόνη..; 

Ανέτρεξα στο wikipedia όπου αναγράφει :

"Έζησε σχεδόν σαράντα χρόνια μαζί με τη φίλη και σύντροφό της Γκρέις Φρικ".

 Δεν ήταν μόνη... Δεν ξέρω πόσο παρηγορητικό είναι αυτό.. 

Μέσα μου είχα πάντα την αίσθηση πως όλοι αυτοί που σκέφτονται τον έρωτα και τρέφονται από αυτόν, ότι είναι μόνοι..

 "Τι θα απογίνω όταν με πετάξεις στα σκουπίδια"; 

Όχι μόνο δεν τον πέταξα (κά)ποτε.. αλλά σκουπιδάκι έγινα εγώ.. 

Όχι σαν αυτά τα ακίνδυνα που μπαίνουν στο μάτι και τα φυσάς για να απαλλαχτείς..

Νιώθω ότι έπεσα και σε έναν κάδο ανακύκλωσης για να χρησιμοποιηθώ εκ νέου από κάποιον που επιθυμεί περισσότερο το μεταχειρισμένο προϊόν ` παρά το νέο με το οποίο θα μπορούσε κάλλιστα να δεθεί.. 

 Ανακύκλωση.. ακριβώς αυτό..

 Γίνεσαι το σκουπίδι μιας σχέσης..

Αναθεωρείς.. 

Ανανεώνεσαι..

για να καταντήσεις το σκουπίδι μιας επόμενης σχέσης.. 

Tο κακό είναι πως η δυνατότητα για ανακύκλωση περιορίζεται σε συγκεκριμένη συχνότητα και επανάληψη.. 

Κάποτε θα είναι εντελώς άχρηστη η ανακύκλωση.. και εγώ τελείως στραπατσαρισμένη και μόνη..

Παρόλα αυτά δεν θέλω να χαρακτηριστώ ειρωνικά...ως "θύμα" .

Κάνω και εγώ λάθη.. Δίνομαι.. 

Ξέρω περάσαμε στην εποχή του μη έχειν ταμπού και αισθήματα..

Ελπίζω να προλάβω την εποχή τουλάχιστον του έχειν ταμπού και αισθήματα... 

 Τελικά ο μικροαστισμός μας πάει πολύ!