Αθήνα.
Μέσα σε όλο αυτόν τον κυκεώνα οικολογικού πάθους και μανίας για μια καλύτερη ζωή η γκρίζα πόλη παραμένει ως έχει.
Η μητρόπολη που την ονειρεύεσαι από μακριά σαν σκηνή από ασπρόμαυρη ταινία,
με τζαζ ύφος, ελάχιστα επιτηδευμένο και με μουσική επένδυση τον Tom Waits να τραγουδά για τα όνειρά του.
Βρέχει και όλα είναι γκρι μίζερα αγχωμένα άχρωμα.Μορφές που μοιάζουν σπασμένες χορδές.
Νότες που δεν ακούγονται- μουσική χωρίς παύσεις.
Η πόλη δημιουργείται από τα βήματα μας.
Από τις τόσες διασταυρούμενες πορείες μας και από τις παράλληλες ματιές.
Τόση παραγόμενη ενέργεια, πέφτει στο κενό/ Στο διάκενο του μετρό!
ΠΡΟΣΟΧΉ ΣΤΟ ΔΙΆΚΕΝΟ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου