Φτάνοντας στο όριο σε φαντάζομαι,
να μου αφήνεις το χέρι και να με σπρώχνεις στην απέναντι πλευρά.
Να μην έχω πρόσβαση..
και έπειτα.
εκεί..
ανέκφραστος, σαν πρόταση χωρίς σημείο στίξης.
να αδειάζεις ό,τι έχεις και δεν έχεις μέσα σου.
.Έτσι-για να μην σε βαραίνει.
Καμία ενοχή.
Το θύμα μένει ζωντανό αλλά κατακρεουργημένο.
Άλλος ένας ανεπιτυχής φόνος. με εμένα, εσένα, το βάθος του κενού ανάμεσά μας...
Τουλάχιστον αυτό κατάφερες να το γεμίσεις,
έτσι δεν είναι?
Ανίερη πράξη ο έρωτας,
χωρίς ηθική.
Με δάκρυα και δυστυχία.
και πάντα με έναν λιγότερο...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου